Tabaković Ivan
Ivan Tabaković (Arad, 1898 – Beograd, 1977).
Školovanje kod Ljube Babića u Zagrebu i kod Hansa Hofmana u Minhenu usmerilo je Tabakovićevo slikarstvo ka temeljima modernističkog vokabulara slike. Rad crtača na Anatomskom institutu, druženje s Postružnikom i osnivanje zagrebačke grupe „Zemlja” (1929), naglasiće autorovu sklonost ka satiričnoj kritici ljudskih slabosti i mana, što će se uzdići na nivo parabole, personifikacije ili alegorije ekspresivnog jezika, a kulminirati u slici Genius (1929), vrhuncu Zagrebačkog perioda (1925–1930), proizašloj iz aktivnosti u grupi „Zemlja” (do 1932). Novosadski period (1930–1938) obeležava postupno napuštanje morfološkog i stilskog, a delom i idejnog prosedea „Zemlje”, o čemu svedoče dela socijalne tematike. Odlikuje ga mnoštvo vrhunskih predstava privatnih i javnih prostora, mrtvih priroda i pejzaža briljantanog crteža, sa elementima intimističkog, melanholično-prustovskog senzibiliteta i raskošno nijansiranom i prefinjenom upotrebom boje. Beogradski period (1938–1977) obuhvata više različitih istraživačko-stvaralačkih faza. Prva (1938–1955) nastavlja već utvrđeni melanholično-poetski likovni prosede, često prožet elementima groteske, ironije i sarkazma, što u prvim poratnim godinama suočava autora s politički motivisanim ostrašćenim kritikama. Istinsku prelomnu tačku celokupnog Tabakovićevog opusa čine celine „Poreklo i oblici likovnog izražavanja”, i „Izvori likovnog istraživanja – Analiza i foto dokumentacija”, s tezama manifestnog karaktera (1955). Drugu beogradsku fazu (1955–1977) odlikuju naglašena samosvojna istraživanja temeljnih principa modernističke slike, pre svega njene dvodimenzionalne ravni, kao i nemimetički pristup upotrebom čistih, nedeskriptivnih likovnih elemenata. Ostala istraživanja idu u pravcu objekta, skulpture, kolaža i fotomontaže, uz primenu likovne logike rane postmoderne, usmerene na kreaciju super oeuvre nastalog proliferacijom prizora, fragmenata, slika, isečaka, znakova, amblema i simbola. Upravo ovaj ekscentrični, stvaralačko-eksperimentalni period druge polovine dvadesetog veka Ivana Tabakovića čini jednim od najznačajnijih, izuzetno individualnih, autohtonih inovatora srpske moderne umetnosti.
Izvor: Spomen-zbirka Pavla Beljanskog
Tweets by @ArtHaus_rs